ชื่อวิทยาศาสตร์ : Dolichandrone serrulata (DC.) Seem.
ชื่อสามัญ : -
ชื่อท้องถิ่น : แคเก็ตถวา, แคขาว(เชียงใหม่), แคตุ้ย, แคแน, แคฝา, แฝอย, แคหยุยฮ่อ, แคแหนแห้(ภาคเหนือ), แคทราย(นครราชสีมา), แคนา(ภาคกลาง), แคป่า(เลยและลำปาง), แคพูฮ่อ(ลำปาง), แคยาว, แคอาว(ปราจีนบุรี)
แคนา เป็นไม้ผลัดใบ สูง 5-20 เมตร พบได้ตามไร่นา ตามชายทะเล เรือนยอดเป็นพุ่มทึบรูปไข่ เปลือกต้นสีน้ำตาลอมเทา ผิวเรียบ ในประกอบแบบขนนก ติดเป็นคู่ตรงข้ามกัน ดอกสีขาว มีกลิ่นหอมอ่อนในเวลากลางคืน ออกดอกเป็นช่อ ช่อหนึ่งๆ มีดอกตั้งแต่ 2-8 ดอก มี 5 กลีบ ขอบขยุกขยิก ก้านดอกยาว ผล เป็นฝักกลมยาว มีช่อละ 3-4 ฝัก ยาว 12-40 ซม.
ประโยชน์ ในตำรายาไทย
แคนา นิยมนำดอกและยอดอ่อน มาลวกจิ้มน้ำพริก รสหวานเย็น แก้ไข้ ใบ ตำพอกบาดแผล ต้นเอาน้ำบ้วนปาก รักษาแผลในปาก เปลือก รสหวานเย็น แก้ท้องอืดเพ้อ ราก แก้ไข้ ขับเสมหะและช่วยบำรุงโลหิต