ชื่อวิทยาศาสตร์ : Dolichandrone  serrulata  (DC.) Seem.
             ชื่อสามัญ : - 
             ชื่อท้องถิ่น : แคเก็ตถวา,  แคขาว(เชียงใหม่),  แคตุ้ย, แคแน,  แคฝา,  แฝอย,  แคหยุยฮ่อ,  แคแหนแห้(ภาคเหนือ),  แคทราย(นครราชสีมา),  แคนา(ภาคกลาง),  แคป่า(เลยและลำปาง),  แคพูฮ่อ(ลำปาง),  แคยาว,  แคอาว(ปราจีนบุรี)

             แคนา  เป็นไม้ผลัดใบ  สูง  5-20 เมตร  พบได้ตามไร่นา  ตามชายทะเล  เรือนยอดเป็นพุ่มทึบรูปไข่  เปลือกต้นสีน้ำตาลอมเทา  ผิวเรียบ  ในประกอบแบบขนนก  ติดเป็นคู่ตรงข้ามกัน  ดอกสีขาว  มีกลิ่นหอมอ่อนในเวลากลางคืน  ออกดอกเป็นช่อ  ช่อหนึ่งๆ  มีดอกตั้งแต่ 2-8 ดอก  มี 5 กลีบ  ขอบขยุกขยิก  ก้านดอกยาว  ผล  เป็นฝักกลมยาว  มีช่อละ 3-4 ฝัก  ยาว 12-40 ซม.

ประโยชน์ ในตำรายาไทย
             แคนา  นิยมนำดอกและยอดอ่อน  มาลวกจิ้มน้ำพริก  รสหวานเย็น  แก้ไข้  ใบ  ตำพอกบาดแผล  ต้นเอาน้ำบ้วนปาก  รักษาแผลในปาก  เปลือก  รสหวานเย็น  แก้ท้องอืดเพ้อ  ราก  แก้ไข้  ขับเสมหะและช่วยบำรุงโลหิต